Pobrzeża Południowobałtyckie znane jako pas nizin nadmorskich – szeroki na kilka do kilkunastu kilometrów – to obszar położony na południe od linii brzegowej Morza Bałtyckiego rozciągający się od Zatoki Kilońskiej aż po Zalew Wiślany. Region Pobrzeży zajmują w granicach Polski 19 tys. km² i dzielą się na trzy makroregiony: Pobrzeże Szczecińskie, Pobrzeże Koszalińskie i Pobrzeże Gdańskie.
Krajobrazy były i są tam nadal kształtowane głównie przez fale morskie. Jednak w rzeźbie pobrzeży zauważyć również można ślady działalności lądolodu skandynawskiego i akumulacji rzecznej. Nadmorskie krajobrazy tego pasa dzielą się na: wydmowy, deltowy, jeziorno-bagienny i wysoczyznowy (nadmorskie urwiska). Poza krajobrazami nadmorskimi region obejmuje również, pocięte siecią pradolin, równiny morenowe, położone poniżej 100 m n.p.m., z nielicznymi wzgórzami i wzniesieniami o wysokości do 198,5 m (Góra Srebrna).
Bliskość morza znacząco wpływa na klimat tego regionu – cechują go łagodne zimy i niezbyt upalne lata. Średnie sumy opadów rocznych przekraczają 600 mm. Pobrzeże Południowobałtyckie jest terenem bardzo atrakcyjnym zarówno przyrodniczo, jak i turystycznie.
Pobrzeża Południowobałtyckie – wyróżnić można trzy grupy krajobrazów naturalnych:
- wybrzeża — wysokie (klify), niskie, mierzejowo‑zalewowe, wydmowe;
- równiny morenowe — wyniesiony i lekko falisty obszar, lokalnie porozcinany dolinami małych rzek;
- równiny deltowe i płaskie dna zagłębień bagienno‑jeziornych;
- Morska linia brzegowa jest w Polsce urozmaicona wyspami na zachodzie i półwyspami (mierzejami otwartymi) na wschodzie.
- Na Pobrzeżu Koszalińskim występują liczne mierzeje zamykające jeziora przybrzeżne.
- Niemal całe polskie wybrzeże pokrywają piaszczyste plaże. Wysokie klify spotkać można głównie na zachodzie (wyspa Wolin) i na wschodzie (Gdynia, Władysławowo).
- W bliskim sąsiedztwie plaż często występują wydmy, przy czym największe z nich spotkać można w okolicach Łeby.
- Zwiększone opady, mniejsza roczna amplituda temperatur oraz silne wiatry to główne cechy klimatu pobrzeży.
- Dwie największe polskie rzeki – Wisła i Odra – przy ujściu do Bałtyku utworzyły delty; niesiony wodami rzecznymi materiał skalny i organiczny osadził się tam, tworząc żyzne gleby napływowe (mady).
- Roślinność naturalna pobrzeży to głównie bory sosnowe i mieszane na wysoczyznach morenowych oraz łąki i zarośla bagienne na niskich terenach podmokłych.
- Główne typy nadmorskich krajobrazów naturalnych w Polsce to wybrzeża niskie (plaże) i wysokie (klify), wybrzeża mierzejowo-zalewowe, wybrzeża wydmowe, a ponadto równie i wysoczyzny morenowe oraz płaskie dna zagłębień jeziornych i rzecznych ujść deltowych.
- Krajobrazy te zostały ukształtowane przez erozję i akumulację morską oraz wiatrową, lodowcową i rzeczną.
